04.08.2016
Naif Yarıklar
Çin’de tasarlanan müze yıkıcı depremin ardından kaybedilenleri anmayı amaçlarken, afetin şiddeti karşısında çekingen bir dil benimseyerek varlığını kendi oluşturduğu peyzajın içine gizlemeye çalışıyor.
2008’de Çin’in Sichuan şehrinde meydana gelen deprem 70.000 kişinin ölümüne ve 18.000 kişinin kaybolmasına neden olarak ülkede yaşanan en kötü felaketlerinden biri olarak tarihe geçmiş. Çin hükümeti, depremin merkez üssü olan Wenchuan bölgesinde gerçekleştirilmek üzere Tongji Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nden felakette hayatını kaybeden insanları hatırlamak için bir müze tasarlanmasını istemiş. Cai Yongjie tarafından tasarlanan Wenchuan Deprem Anıtı Müzesi ise depremin götürdüklerine referansla insan eliyle oluşturulmuş ve kopuk parçalardan oluşan bir arazi meydana getirmiş.
Yeraltına yerleşen yapılar yeşil çatılarıyla süregelen yeşile eklenerek kendini belli etmek istemeyen bir dil benimsiyor. Yapılar arasında kalan boşluklar yer yer var olan doğayla birleşirken müze yapılarının da birbiriyle bağlantısını sağlayan keskin biçimli yollara dönüşüyor. Korten çelikten üretilen cepheler eğimli duruşları ile dramatik görüntüler yaratırken, tanımladıkları geniş açık alanlar ise oturma elemanlarıyla birlikte sakinlik içinde durmaya ve düşünmeye davet ediyor.
Tasarlanan bir meydan ve küçük bir kule müzenin girşini belirgin kılmayı amaçlıyor. Yapıyla birlikte dikilen ağaçlar ise arazinin zaman içindeki dönüşümünü hissettirecek olan peyzaj öğeleri Peyzaj ve yapı arasında, çeliğin kırmızı tonları ile bitkilerin yeşil tonları arasındaki kontrasttan beslenen güçlü bir ilişki kurulmuş. Yemyeşil doğa, kırmızı metalle yapılmış yapı çevresiyle farklı nüanslarda ama uyumlu bir diyalog sürdürüyor.
