Tarihe Güzelleme

Uzun zaman saklı kalmış olan yapı, yeni programıyla birlikte bugün bir bütün olarak algılanıp deneyimlenebiliyor. Kazamatın önündeki eğimli alan, kent kotundan yapının yarı gömülü olduğu kota bağlanan bir kamusal mekan olarak işliyor. Ziyaretçiler buradan labirent benzeri, neredeyse Piranezyen kazamat içindeki sergilere yönlendiriliyor.

Sergi dolaşımının sonunda ulaşılan yeni galeri mekana, tavan açıklıklarıyla doğal olarak aydınlanmış çağdaş bir bitiş kazandırıyor. Çıkışta, hafif bir eğimle yeniden kent kotuna; yeşil bir alana ulaşılıyor, böylece yapının topografik taslağı da okunuyor.

Tasarımda müdahale yöntemi, yeni eklenen yapı malzemelerinin tarihi olandan ayrıştırılmasıyla ortaya konmuş. Tuğla dokusuna dökme beton malzeme ile temas edilmiş, bu sayede birbirinden ayrı fakat yine de bir bütün tanımlayan yüzeyler oluşturulmuş.