Bir Çatıdan Daha Fazlası

Artık alanların bulunduğu bir yerleşimde gerçekleştirilen proje, mekansal müdahaleler ile ortak kullanıma, bir aradalığa ve işlevsel gerekliliklere aynı anda açık olabilen bir kamusal alana dönüşen strüktürden filizleniyor.

Meksika’nın liman şehirlerinden Veracruz’un banliyösünde, 8000’den fazla konutu bulunan bir yerleşimde, kısıtlı bir alanı optimize eden, çeşitli etkinlik programları üretebilecek bir saha projesi Cancha. Bu sosyal konut bölgesindeki birimler, asla müşterek mekanlar olarak düşünülmemiş dolayısıyla “artık alan” haline gelmiş açık alanlara da sahip; bu alanlardan biri de projenin gerçekleştiği asfalt saha.

fotoğraflar: sandra pereznieto

Amacı kullanılabilir, oturulabilir, vakit geçirilebilir bir alan yaratmak için sahayı ve çevresini yeniden etkinleştirmek olan projede başlangıçtaki en önemli eksik, bu kullanım dışı sahanın çatısız olması olarak tanımlanıyor: Güneş, sıcaklık, yağmur gibi iklim unsurlarına maruz kalması nedeniyle öncelikli çatı ihtiyacı. Kentsel alanda kolaylaştırıcıların eksikliği, çatının bir strüktür olarak birincil kullanımının ötesine geçme zorunluluğuyla anlamını artırarak çok işlevli, revaklı ve bakımı kolay bir örtü ortaya çıkarıyor. Kolonların aralarına eklemlenmiş mekanların programı; balkonları, oyun alanlarını, okuma odasını, etkinlik odalarını, banyoları ve stant, hamak ve salıncak gibi mobilyaları içeriyor ve bu çeşitlenmeler, strüktürün alternatif kullanım biçimlerini ifade ediyor. Açık spor alanı, forum ve kentsel mobilyalar da birbirleriyle, mekanın gece gündüz kullanımına izin verecek şekilde ilişkilenmiş halde tasarlanırken küçük forum alanı, aynı zamanda kaykay parkı ve piknik alanı gibi de çalışıyor.

Bu bağlamda mimarlarının, mekan oluşturmak için mihenk taşı bir “doğal ortam” kurma tasavvuru. Suyu tutarak doğrudan bahçelere yönlendiren çatı, gece kullanımı için enerji korunumlu ampuller ve sahanın, mekanı daha da serinleten çapraz havalandırması gibi uygulamaların da göstereceği gibi bu yaklaşım, çevreye duyarlı bir öneri olarak ortaya konuyor.

Denize yakın bir konumda olmanın etkileri; daha canlı bir ortam kurmak, meydana gölge sağlamak ve dış mekanları oturulabilir kılmak gibi amaçlar doğrultusunda, bitki çeşitlerinin yanı sıra belirli malzemelerin kullanımında görülüyor. Revaklardaki kafes işçiliği ve palmiye kerestesi detaylarının kullanımı, yakındaki sahili anımsatıyor. Yerel bitkiler, burası gibi sıcak iklimlerde kamusal alanların esas öğeleri olarak, gölge sağlayıcı görevi üstleniyor. Saha boyunca kullanılmayan alanlara dikilmeleri ve revaklardan uzatılan açık alanda da aynı anlayışla mekana dahil edilmeleriyle, yerel doğallığın serin, gölgeli atmosferi yeniden üretiliyor.

Sonuç ürünü yinelenebilir strüktürel bir model: Salt spor amaçlı kullanıma cevap vermekle kalmayıp eğlence, eğitim, din ya da odaklanma gerektiren kullanım çeşitleri için de mekan olabilen bir çatı ya da bir çatıdan daha fazlası. Ortaya çıkan mekanlar, yaşamla ve süreklilik arz eden kamusal etkinliklerle dolu. Cancha, geçici ve çok işlevli kullanımlar bağlamında arazinin kullanım ve program çeşitliliğini çoğaltabilecek unsurları anlamak ve bunları, müşterek, kimliği ve karakteri olan bir mekana dönüştürme süreci tanımlıyor. Bölgenin mukimlerini bir araya getiren proje alanı, aynı zamanda bir buluşma mekanı: Komşuları, kendilerini ortaklıkları olan bir topluluk haline getirmeye katkısı olacak çeşitli etkinliklerinin ev sahibi olarak görüyor burayı. Dolayısıyla proje sadece mimarlık bağlamında değil, aynı zamanda tüm bölge halkının onu sürdürmeye gönüllü olmasıyla “sürdürülebilir” olarak nitelendiriliyor.

Etiketler:

İlgili İçerikler: