Yeşilde Kaybolmak

Adını, kelime anlamı “ormanın derinlikleri” olan Naiipa’dan alan sanat kompleksi; sergi alanı, kayıt stüdyosu, dans salonu, restoranlar, kafe ve ofis alanlarından oluşuyor. Ziyaretçiler mekana vardıklarında, projenin ana unsuru ile tasarımın itici gücünü oluşturan, hali hazırda arazide var olan ağaçlar tarafından karşılanıyor. Sürecin başından itibaren projenin asıl amacını, ağaçlarla birlikte sorunsuz bir şekilde yaşayacak bir mimari ortaya çıkarmak, böylece hem huzurlu hem de ilham verici bir mekan sunmak oluşturuyor.

Proje kapsamında beklenen 2.000 metrekarelik ofis ve ticari alan ihtiyacının karşılanması adına ana işlevler, alanı sınırlayan iki ana kütle içinde bölüştürülmüş ve arada kalan yeşil kesit ise serbest bir açık alan olarak tanımlanmış. A yapısı iki katlı ve yatayda uzanan hacmi ile var olan pembe trompet ağacının ışık alabilmesine ve büyüyebilmesine izin verecek şekilde konumlanıyor. A yapısının yatay hareketinin aksine, B yapısı düşeyde organize edilen 4 katlı bir yapı. İki ana kütle, mevcut ağaçlara dokunmadan, onlarla iç içe geçerek şekillenen çok katmanlı teraslar ile birbirine bağlanıyor.

Yapıların kentsel doku ve doğa ile ilişkisini belirlemek adına projede yansıtıcı, yarı şeffaf ve şeffaf olmak üzere üç çeşit cam kullanılmış. Sokağa bakan doğu cephesinde, çift katmanlı yarı geçirgen sistem merkeze ilerledikçe katlanarak ritmik bir pattern yaratıyor; onu saran ormana gönderme yapıyor ve ağaçlar arasından süzülen güneş ışınlarını taklit ediyor. Orta bahçeye gelindiğinde ise iç cepheleri ve “kuş yuvası” olarak adlandırılan harici galeri alanını saran yansıtıcı camlar doğa ile bütünleşme anını tanımlıyor. Mimariyi ormanın içine gizleme gibi bir konseptten beslenen projede yansıtıcı cam yüzeyler sayesinde yeşilin etki alanın artırılıyor ve böylece ormanın içinde olma hissinin kuvvetlenmesi arzulanıyor.

Zemin kat planı

1. ve 2. kat planları

İşlevsel alanların yapısal bütünlüğünü sağlamak adına beton kullanılarak inşa edilen ana kütlelerde, ağaçların ön plana çıktığı orta bahçeye yaklaşıldığında ise çelik strüktürlere geçiş oluyor. Yapıların ağaçlara çok yakın yerleşmesinden dolayı harç kullanarak onlara zarar vermek istemeyen mimarlar, çelik strüktürler kullanarak neden olunacak çevre kirliliğini azaltmayı amaçlamış. İki yapı arasındaki bağlantıyı ve orta bahçedeki dolaşımı sağlayan çelik strüktürler aynı zamanda ağaçlar ve yayılan dalları arasında inşaatın daha esnek bir şekilde yönlendirilmesini sağlamış.