07.05.2018
Doğaya Bakmak
Bir İskandinav mimarlık festivali olan ArkNat kapsamında hayata geçirilen üç proje, yerin doğal niteliklerinin birincil parametre olarak ele alındığı strüktürlerden oluşuyor.
Doğa tutkusu ile mimarlık tutkusunun bir araya gelmesi sonucu ortaya ArkNat çıkmış. İskandinavya’dan farklı mimarlık okullardan öğrencilerin doğayı yeni yollarla görme, yaşama ve deneyimleme imkanı veren mimarlıklar yarattığı bir festival ArkNat.
Bothnia Körfezi’nin High Coast bölgesi, dünya kültür mirası alanı. Göz alıcı bir doğaya ve nefes kesici manzaralara sahip. Burada açıkhava etkinliklerine meraklı bir girişimci olan, Friluftsbyn’dan Jerry Engstrand, Sweco Architects’ten Martin Björklund ve Kristina Tengstrand ile işbirliği yaparak ArkNat 2017’yi gerçekleştirmiş. Etkinlikte, yeni dinlenme duraklarının ya da barınakların çevrelerindeki doğa ile ilişkilerine özel bir özen göstererek inşa edildiği üç proje hayata geçirilmiş.
DENİZ TAKIMI: KORULUK
Köpmanholmen’deki Hålviken Plajı açıklığında, Deniz Takımı’ndaki öğrenciler Skogsdunge (Türkçede çalılık ya da koruluk) adlı barınağı inşa etmişler. Barınak fikrinin ardında yapay bir orman yaratmak yatıyor. Proje, strüktürü ayakta tutan yığın kesitin içine inşa edilen dikey öğelerle hayata geçirilmiş. Çevredeki, ormanda bulunan ağaçlarla aynı boyda, iki kişilik bir kabin olarak konaklamaya imkan veren hafif bir yapı. Uyuma noktasının zemininin üzerinde basit bir çatı konumlanmış halde. Yapay “ağaçlar” ile gizlenme mekanları, yürüyüş rotaları ve engeller oluşturularak doğa içinde yeni keşif ve deneyimlere olanak sağlanıyor. Konseptin dayanak noktası, içinde konumlandığı arsa ile üzerinde yükseldiği açıklıkla iletişim kuran ve denize bakan açık pozisyonuyla ilişkilenen bir yapı kurmak.
DAĞ TAKIMI: UCUN KIYISINDA
Dağ Takımı’ndaki öğrenciler Kulberget’in zirvesindeki mevcut şartlara göre çalışarak kendi müdahaleleri aracılığıyla bu şartların niteliklerini zenginleştirmeye çalışmışlar. Ziyaretçinin dağ peyzajı ile birlikte rahat bir şekilde hareket etmesini; yeniden yorumlanmış bir saçak üzerinde ağaçların tepelerinden manzarayı izlemelerini amaçlamışlar. Eski barınak, hasarlı çatısı ve çökük temelleriyle ahşap bir konstrüksiyona sahipmiş. Dağ Takımı, bunun bazı parçalarını yeniden kullanarak eski ve yeni malzemelerle teknikleri bir araya getirmiş. Arsanın erişilemezliği nedeniyle helikopterle yapılan malzeme nakliyesi, karşılaştıkları en büyük zorluklardan biri olmuş. Bu doğrultuda, takım hava taşımacılığıyla kaldırılıp indirilebilen ve sonra da yerinde elle monte edilebilen modüller tasarlamış.
ORMAN TAKIMI: ORMAN BEŞİĞİ
Skuleberget Dağı’nın güney eteklerinde, Ulusal Park’ın sınırında konumlanıyor Dağ Takımı’nın seçtiği arsa. Dik yokuşu tırmandıktan sonra durulan doğal bir dinlenme yeri. Projenin konsepti, çevredeki doğa ile etkileşimin yeni yollarını açığa sermek için bir yüzer platform inşa etmek üzerine kurulmuş. Bu platform aynı zamanda birisi üzerinde yukarı doğru yürürken zeminin ayakları altında kaydığı duyusal bir farkındalık da yaratıyor ve de bu yaklaşım strüktürlerin ayak izini en aza indiriyor. Sonuçta ortaya çıkan Orman Beşiği, kullanıcıları sonuna kadar hak ettikleri bir molaya ve ağaç tepelerinde sallanma deneyimine davet eden, dört ağaca asılı 20 metrekarelik yüzer bir platform. Strüktürün biçimi Ulusal Park’a odaklanarak çevredeki manzara için yeni bakış açılarını olanaklı kılıyor. Platformun asıldığı çam ağaçları, park görevlisinin yardımıyla seçildi ve tel konstrüksiyondan zarar görmemesi adına zırhlı kauçuk bir bantla sarıldı.
