Yaşayan Strüktür

Tokyo’da bir sokağın köşesinde beliren Daita2019, Ruanda ormanlarından öğrenilen vernaküler mimarlığın kentsel dokudaki yansımasını araştırıyor.

Projenin mimarı Suzuko Yamada Architects için tasarım sürecinin ilham kaynağı yıllar önce Ruanda ormanlarına yapılmış olan bir ziyaretten geliyor. Ormandaki gorillerin ağaçlara yerleşim biçimini bir vernaküler mimarlık örneği olarak alan mimarlar, doğayla kurulan bu yalın ve açık iletişimin Tokyo’daki bir konut yapısında nasıl yaşatılabileceğini araştırmışlar.

Yapının cephesini oluşturan çelik strüktüre iç mekanda ahşap bileşenler ekleniyor. Cephe ile bahçe arasında duvar bulunmazken bir araya getirilmiş pencere ve doğrama birleşimleri ayırıcı görevi görmekte. Bu sınır her odanın gereksinimine göre şekillendiriliyor. Yapının katmanları dışarıdan iç bölümlere doğru örülüyor, böylece her bir kullanıcı için özgürce yaşayabileceği mekanlar ortaya çıkıyor. Pencere kanatlarının açılıp kapatılması ile bahçe, iç mekanlara sızıyor.

Bahçe için, meyve ağaçları, otlar, sebzeler ve budama sırasında kesme çiçek olarak kullanılabilen bitkiler gibi birçok yenilebilir bitki seçilmiş. Hasat için uygun bir alanın oluşturulma kaygısı kurguda çözümlenmiş. Yapı malzemeleri ile günlük yaşamın birbirlerini inkar etmeden konut içinde bir arada var olması fikrini takiben bahçedeki bitkilerin de geri plana itilmemesi ve hissedilebilen bir yoğunlukta olması amaçlanmış.

Etiketler: