Hedonistik Sürdürülebilirlik

Bjarke Ingels konuşmasının özünde, mimarın bugün iki ve üç boyutlu tasarımlar gerçekleştiren biri olmanın ötesinde bir rolü olabileceğini açıklıyor. Bu bağlamda insanların sadece nasıl yürüyeceğini, nerede oturacağını tasarlamanın dışında doğal süreçleri, enerji ve kaynakların kullanımını da tasarlamaya başladığımızı vurguluyor. Bu açıklamayla birlikte günlük hayatta da sürekli karşımıza çıkan sürdürülebilirlik kavramını, sıkıcı ve zorunlu bir ahlaki fedakarlık ya da politik bir ikilem olarak algılamadığını belirtiyor. Bu düşünceyi tasarımsal bir meydan okuma olarak gören Ingels'e göre mimarın genişletilmiş rolü, moral bozucu sürdürülebilirlik yaklaşımları yerine eğlenceli ve yaşam kalitesini yükselten sürdürülebilir kentler üzerinden ilerleyebilir. Bunu gerçekleştirmek içinse onun ifadesiyle "mimari simyayı" yakalayarak kentsel koşulları tasarlamak, kendiliğinden gerçekleşen kamusal etkileşimleri artıracak mekanlar kurgulamak gerekiyor. Hedonistik sürdürülebilirlik kavramı da tam olarak bu fikrin üzerinden kendi tanımını oluşturuyor.