Datça’ya ilk gittiğimizde çocuktum, babamın ören yeri merakıyla Knidos’a varmıştık ve yol bitmişti. Yol bitmişti, buna kendi oturduğumuz çıkmaz sokaktan alışkın olmam gerekirdi aslında ama nedense çok tuhaf gelmişti. Yol bitmişti; az ötemizde deniz ışıl ışıl parlıyordu. Yıllar sonra farklı zamanlarda iki kez daha gittim Knidos’a, o biten yolun verdiği hissi varmadan tattım, varınca bir kez daha şaşırdım. Gördüğünüz bu hiç bitmeyecek gibi görünen yol, bitiyor; bittiği yerin az ötesinde deniz ışıldıyor.
