Derleme Öykü

Bu proje, irade ve şansın buluştuğu bir anda doğdu. 2016’da, Birleşmiş Milletler Habitat III Konferansı için Alman Pavyonu’nun tasarım ve uygulamasını yapmıştık. Sadece birkaç metre uzağımızda ise Infovanit Pavyonu duruyordu. Pavyona, toplumsal bir kullanım eklememiz istendi. Söküp yeniden kullanmak için mükemmel bir strüktür olduğunu düşününce önerimiz, malzemelerin yeniden kullanılması öğretisi ile ilişkili oldu: Pavyonu 16 Aralık 2016 depreminin mağdurları için üzerinde çalıştığımız konut prototiplerini dikkate alarak dönüştürecektik.

Tanıştık, etkileşim kaçınılmazdı ve bir ittifak kurduk. Infovanit Pavyonu söküldü, bizim depomuza gitti. Bir sonraki adım, pavyonun nasıl toplum hizmetine sunulacağını ve nerede yeniden tekrar kurulacağını bulmaktı. Pavyon, bir evin arketipik formuna sahip kesişen iki uzunlamasına hacimden oluşuyordu. İlk yaptığımız, iki mekan elde etmek üzere hacimleri ayırmak oldu. Böylece, içeride sınıf, yemek odası, atölye alanı ve sera gibi mekanlar elde edebilirdik. Esasen bu karar bize bir sergiden epeyce farklı olan topluluk etkinlikleri üretebilecek mekan da sağlardı.

Yemekhanenin alana yerleşimi

Sele karşı yerden yükseltilmiş zemin

Devlet tarafından tamamlanmış prefabrike sınıflar ve yemekhane ilişkisi

İki ayrı hacme ayrılan yemekhane kütlesi

David Sur’un tasarımını üstlendiği duvar resminin yapılışı

Proje için yer arayışı ise süreçte işbirliği içinde çalıştığımız Taller General sayesinde hızlıca çözüldü. 2016 depreminin ardından Guadurnal halkına teknik yardım vermeye başladıkları için ihtiyaçların ne olduğunu iyi biliyorlardı. Pavyonu iki sınıfa çevirmeye yeltenerek başladık ama biz bu fikir üzerinde çalışırken iki sınıflı PVC kullanılan prefabrik mekan, devlet yardımıyla kuruldu.

İyi ya da kötü, okulun ihtiyacı karşılanmıştı. Sonraki aşama, okul öğrencileri için yemek odası ihtiyacına cevap üretmekti. Katılımcı atölye süreçleri boyunca topluluk üyelerinin en çok değindiği sorunlardan biri kuvvetli yağmurlar esnasında sel baskınlarının olduğu arazi olmuştu; selin en ciddi boyutlarda görüldüğü yıllarda su seviyesi iki metreye ulaşmıştı. Haliyle, projeyi yükseltmek ve zemine daha geçici kullanımlar yüklemek alınabilecek en bariz karardı. Öte yandan, bu sayede kıyı bölgelerinde buluşma alanı oluşturmak için esas olan gölgeden de faydalandık ve strüktürün altına birkaç tane de ağ yerleştirdik. Bu ağlar çocuklar kadar yetişkinler için de yaratılmış mekana oyuncul bir karakter verdi.

Yemekhane iç mekanı

Strüktür, cephe ve dolaşımın iç mekandaki kurgusu

Eski yemekhane mekanı

Yapım aşaması sırasında proje ekibi

Zemin kat planı

1. kat planı

Patlatılmış aksonometrik

Kesit perspektif

Form ve süreç illüstrasyonu, carlos valarezo

Proje çevre halkı için hızla simgesel bir hale geldi ve kendi imkanlarıyla şeker kamışı duvarları çimento sıvamaya karar verdiler. Bu iyileştirme sırasında bize de hangi renge boyamaları gerektiğini sordular. Bunun üzerine Taller General ekibinin bir parçası olarak halen alanda bulunan sokak sanatçısı ve grafik tasarımcı David Sur, yeniden inşanın başından yemekhanenin bitişine dek geçen süreyi anlatan bir duvar resminin sorumluluğunu üstlendi. Böylece mekan, çevre halkın deprem öncesi ve sonrasına atıfta bulunan diliyle, tarihinin bir derlemesine dönüştü.