Eşit(siz)liğe Dair

Münih’te bir sokak dergisi girişimi olan BISS hasta, evsiz ve maddi durumu yetersiz kimseler tarafından satılıyor. Sosyal ve maddi güçlük içinde olan vatandaşların hayatlarını devam ettirmeleri için yardımcı olmayı amaçlayan derginin 25. kuruluş yıldönümü için Studio Morison tarafından gerçekleştirilen proje, Wittelsbacherplatz’da I. Maximilian’ın (1573-1651) heykelini çevreleyerek yerleşiyor.

Yıldönümü etkinliklerinin ana parçası olan I Will Be With You, Whatever adlı pavyon maddi güçlüklere sahip, hasta ve evsizleri desteklemenin ve yaşadıkları ciddi yaşam krizlerinin üstesinden gelmelerine yardımcı olmanın bir göstergesi olduğunu düşünen dergi ekibi, aynı zamanda kimseyi yalnız bırakmayacak olma vaadinin de doğruluğunu savunuyor. BISS Genel Müdürü Karin Lohr, “Yoksul insanlar varlıklarıyla bize her zaman şunu hatırlatıyor olacak: Adil bir toplumun bütün insanlar için bir varoluş zemini oluşturması gerekiyor.” diyor.

Bir heykel biçiminde meydana yerleşen proje, sadece katlama işlemiyle şekillenen basit bir dikdörtgene dayanıyor. Bu haliyle bir şekeri ya da atlıkarıncayı andırmakta olan pavyon, 25 yıllık destekleri için Münih halkına teşekkür ediyor ve kamusal alanın kentin tüm sakinleri için buluşma yeri olarak korunması noktasında da ayrıca bir işaret görevi görüyor.

Öncelikli olarak kamusal bir işlev kazanan pavyon, etrafını sardığı Maximilian heykelinin de davetkarlığı ile dört farklı girişten insanları içeri davet ediyor. Sanatçı Ivan Morison’a göre proje bu bakımdan pavyonların tarihi fonksiyonunu da yerine getirirken; park, bahçe, meydanlarda insanları bir araya getirmek üzere önemli bir işleve sahip pavyonların bir şekilde çağdaş şehir tasarımında yer alamamasını da eleştiriyor. Morison, genellikle pek az insanın buluşmak yahut dinlenmek için kullandığı bir meydanı gerçek bir kamusal alana dönüştürmeyi hedeflediklerini, pavyonun da her zaman halka açık olacağını söylüyor.

Plan

Görünüşler

Kesitler

Görünüşler (Strüktür)

Pavyonun içinde, kasıtlı olarak kısmen gizlenmiş olan heykele, meydanın eşiğinden bakıldığında, sadece I. Maximilian’ın başı ve yükseltilmiş eli pavyon üzerinden görülebiliyor ki bu görünürlük durumu da ışık koşullarına bağlı olarak değişiyor.

Pavyon yerleştiği meydanı karşılaşmaya ve etkileşime açık bir mekana dönüştürüyor; bazen kutlama bazen de düşüncelere dalmak için herkese açık bir yer sunuyor. İnsanları şarkı söylemeye, dinlemeye, tartışmaya, oyun oynamaya ve birlikte hareket etmeye davet ediyor. Toplumsal eşit(siz)liğin ve insanların kamusal alandaki rolüne dair sorular yükseltiyor.