Rastlantısal Karşılaşmalar
Kültür ve bağlamla kurduğu ilişkiyle örnek olmaya çalışan yapı, tuğla cephe örüntüsü ve karşılaşmalara imkan veren mekan kurgusuyla dikkat çekiyor.
Arjantin’in Santa Fe bölgesinin kuzeyinde küçük bir kasabada yer alan tesis, sağlık merkezi ve ofis mekanlarından oluşuyor. Bulunduğu Las Toscas şehri, düşük nüfusuna rağmen bölge için önemli bir konumda. Ekonomisi tarım ve ticarete dayanan şehirde, son zamanlarda artan bir hızla hizmet sektörünün yaygınlaşmasıyla yönetim, bölgesel kamu hastanelerinin kurulmasına karar vermiş ve tesis de bu kararın ardından ortaya çıkmış.
Ardıllarına bir örnek teşkil etmesi istenen projenin tasarım temelini, bağlamla kuvvetli bir ilişki kurması ve yere ait özellikleri bünyesinde taşıması oluşturuyor. Bu ilişkinin, bölgesel eleştirellik ya da nostaljik bir tarihselcilik ile değil, belirli bir yerel duruma çözüm üreten evrensel bir dil kurma ile sonuçlanması ise mimarların bilinçli tercihi.
Büyük bir ofis mekanı, üç doktor muayenehanesi, yönetim ve bekleme alanlarından oluşan plan, çalışma ve sağlık işlevlerini ayırarak, birbirine dik iki çubuğun içine yerleşiyor. Arazinin %50’sine yapılaşma izni verilmesi, ayrı kütlelerden oluşan vaziyet planını ortaya çıkarmış. Bu kurgu ilhamını, Arjantin’de tipik bir konut örneği olan Casa Choriza’dan (sosis ev) alıyor. Bu tipolojide bulunan avlu öğesini karşılaşmaları mümkün kılacak bir sosyal merkeze çevirerek yorumlamak tasarımın ilk adımını oluşturmuş. Vaziyet planı, sokak ile de ilişkiyi kuvvetlendiriyor; kamusal ve özel alanlar arasında karşılaşmalara imkan veriyor.
Yapının ana malzemesinin tuğla olmasını isteyen mimarlar, sıcaklığın 45 dereceyi bulduğu bölgede, ısı emilimindeki kullanışlılığı sebebiyle volkanik taş ile karıştırılmış tuğla kullanmayı tercih etmiş. Cephe ise biri dağınık tuğla örüntüsüyle yapıyı sarmalayan ve filtreleyen, diğeri temperli cam olan iki katmandan oluşuyor. Cephedeki örüntü yalnızca iç ve dış mekanlar arasında ilişki kurmak için değil, aynı zamanda bedenin mekan içinde kendini konumlandırması için de bir yol gösterici olarak düşünülmüş. Tekrarlayan tuğla birimleri estetik bir nesne haline getirilirken doğal havalandırma ve mekan içi perspektiflerdeki dengeye de aracılık ediyor. Avluya bakan cam cephelerin amacı da, iç ve dış mekan arasındaki etkileşimi sürekli hale getirmek. Bu süreklilik fikri, tasarım aşamasından itibaren önemsenmiş: Malzeme, plan kurgusu ve farklı kaçış noktalarına sahip yüzeyler ile bağlam, mekan ve beden arasında süreklilik kurmayı hedefleyen projede esas vurgulanmak istenen yerel kültürde halihazırda olanı kullanmak; kendiliğinden gelişen, tesadüfi sosyal bir aradalıklar ve etkileşimlere aracı olmak.