28.06.2016
0
Her Şey Yerli Yerinde
Bugün de sıradan bir gün. Çürüksu Yalısı’nın sakini az evvel oturma odasına girdi. Kim olduğu pek de önem arz etmiyor bu anlatıda, ister güzelliği dillere destan Belkıs Hanım olsun, ister şimdiki sahibi. Zira mekanın kendisi sakininden bağımsız bir öyküyü anlatıyor. Yerlere kadar inen giyotin pencere, yüzyıllardır açılıp kapanırken boğaz rüzgarını içeri alıyor. Nişteki antika vazolar, artık daha fazla eskimiyor. Güneş kendi yıllık döngüsüyle her senenin aynı günü aynı açıyla duvarlara değiyor. Her şey yerli yerinde, yüzyıllardır olduğu gibi.
Ne düşünüyorsunuz?
İlgili İçerikler:
-
Tuğlalar Üzerindeki İzler
Tuğlalarla kurulu çemberleri görünce siz de benim gibi bunun bir Louis Kahn binası olduğunu bir çırpıda anlamış olsanız gerek.
-
Mış Gibiler ile Gerçekler
Absürt ile gerçek arasında salınmak için harika bir egzersiz.
-
Kurulu Düzen
Olması gerektiği gibi olmayanların beklenmedik uyumuyla birlikte.
-
Döşemelerin Altında Uzanan Kökler
Mimar Dimitris Pikionis’in Atina’daki Philopappos Tepesi’ne çıkan yol için tasarladığı kaldırım döşemesine ve onun üzerine düşen ağaç gölgesine bakıyoruz.
-
Detay Dostluğu
Scarpa’nın yıllarca birlikte çalıştığı marangoz dostu için tasarladığı mezartaşından bir detay.
-
Bir Tanıdıklık Hissi
Hurma ağacının gölgesi bir kemere düşüyor, kesiti boyunca uzanıp yan duvara taşıyor.
-
Küçük Resim
Bir şehri kıymetli kılanın ne olduğuna ya da kentlerin nasıl olması gerektiğine dair yaygın kanı tıpkı dünyadaki her şey gibi değişip duruyor.
-
Cephe
Kirli deniz kokusu, vapur sirenleri, rüzgarla dalgalanan bayrakların hışırtısı, inilip çıkılan köprü basamaklarındaki ayak sesleri…
