27.04.2017
0
Taşa Sarılmak
On dokuzuncu yüzyılın sonları, tüm dünya hareket halinde. Buhar makineleri, demir çelik fabrikaları, arabalar, insanlar… Sesler değişiyor şehirde, boyutlar da, malzemeler de. Victor Horta Paris’ten geri dönüyor Brüksel’e, orada Art Nouveau’ya kapılmış, salgını yeni bir şehre taşıyor. Herkesin olduğu gibi burjuvazinin de yeni hayalleri var, yeni yaşama biçimlerine dair arzusu. Horta’nın kendisinin de. Kendi evi ve atölyesini de işte bu arzuyla, demiri taşa sararak inşa ediyor.
Ne düşünüyorsunuz?
İlgili İçerikler:
-
Tuğlalar Üzerindeki İzler
Tuğlalarla kurulu çemberleri görünce siz de benim gibi bunun bir Louis Kahn binası olduğunu bir çırpıda anlamış olsanız gerek.
-
Mış Gibiler ile Gerçekler
Absürt ile gerçek arasında salınmak için harika bir egzersiz.
-
Kurulu Düzen
Olması gerektiği gibi olmayanların beklenmedik uyumuyla birlikte.
-
Döşemelerin Altında Uzanan Kökler
Mimar Dimitris Pikionis’in Atina’daki Philopappos Tepesi’ne çıkan yol için tasarladığı kaldırım döşemesine ve onun üzerine düşen ağaç gölgesine bakıyoruz.
-
Detay Dostluğu
Scarpa’nın yıllarca birlikte çalıştığı marangoz dostu için tasarladığı mezartaşından bir detay.
-
Bir Tanıdıklık Hissi
Hurma ağacının gölgesi bir kemere düşüyor, kesiti boyunca uzanıp yan duvara taşıyor.
-
Küçük Resim
Bir şehri kıymetli kılanın ne olduğuna ya da kentlerin nasıl olması gerektiğine dair yaygın kanı tıpkı dünyadaki her şey gibi değişip duruyor.
-
Cephe
Kirli deniz kokusu, vapur sirenleri, rüzgarla dalgalanan bayrakların hışırtısı, inilip çıkılan köprü basamaklarındaki ayak sesleri…
