Gelecekte Herkes 1,5 Dakikalığına Kahramanlaşacak

Birkaç yan yana dizili karanlık odadan birine daha giriyorum. Odanın ortasında bir kürsü var, birisi ekranda gördüğü soruları yanıtlıyor ve karşısına yanıtlarından mükellef bir senaryoyla baş başa buluyor. Önüne gelen A,B,C seçenekleriyle bir uçakta normal bir vatandaş olduğunu deklare etmiş durumdayken birden tuvalette gizli bir paket gördüğünü ve acil çıkış kapısını açıp paketi fırlattığını okuyor. Bu esnada arkasındaki dev ekran patlama görüntüsünü yansıtıyor, üzerinde bulunduğu kürsü yürüyüş bandı formunu alıyor. Sonra da ekran bu kez ona şunu soruyor: Şimdi kendini bir kahraman gibi hissediyor musun? Sonra o gidince sıra bana geliyor, kendime başka roller ve mekanlar biçiyorum. Bittiğindeyse kendimi kahraman gibi hissedip hissetmediğimi tartmaya çalışıyorum, emin olamıyorum. Bunu, yaptığım iş için düşünmeye başlıyorum sonra.

Sarraf Galeyan Mekanik’in bu çok yalın işini, dünyayı kurtarmaya soyunduğunu iddia eden mimar ve tasarımcılara bir yanıt olarak okumak lazım. Bir yandan dünyayı kurtarma ve kahraman olma fikriyle sarkastik bir şekilde alay ederken öte yandan bunun herkesin gündelik yaşamında takınacağı tavırlarla ya da değiştireceği alışkanlıklarla mümkün olabileceğini hafiften sezdiriyor. Güneşli bir günde, sıradan bir vatandaşın tüm uçaktakilerin hayatını kurtarma olasılığıyla bir tasarımcının dünyayı kurtarma olasılığını eşitleyerek yapıyor bunu da.